* ما این نوع رابطه را در اصطلاح، رابطه دوست پسری و دوست دختری می‌نامیم. تصور کنید پسری را که با چندین دختر و دختری را که با چندین پسر رفاقت دارد. * سؤال: هدف از این دوستی چیست؟ .....در حالت اول مراد ارضای میل جنسی و لذت است. که این مسئله از نظر دینی، عرفی و عقلی حرام و غلط است. .....در حالت دوم این دوستی مانندِ دوستیِ دو پسر یا دو دختر با هم خواهد بود که قصد سوءی از این دوستی نیست. * در این حالت این سؤال مطرح می‌شود که: آیا شما واقعاً می‌توانید همان‌گونه که با یک هم‌جنس خودتان دوستِ صمیمی هستید با یک نفر از جنس مخالف، دوستی کنید؟ * از نظر اسلام، رابطه با جنس مخالف اگر به قصد لذت باشد حرام است. این لذت شامل هر نوع لذتی از جمله دیداری و شنیداری می‌شود. اکنون شما ببینید با چه هدفی می‌خواهید با جنس مخالف دوستی کنید. آیا واقعاً هیچ قصد لذتی در آن وجود ندارد؟ * این ورطه آنقدر جذاب است که حتی حضرت علی علیه السلام و پیامبر صل الله علیه و آله از سلام دادن به دختران امتاع می‌ورزند. شما از این معصومین که با ایمان‌تر و محکم‌تر نیستید. اکنون قضاوت با خود شماست. * شما بالاخره انسان هستید و شهوت دارید. چطور ممکن است با جنس مخالف دوستی داشته باشید ولی هیچ‌گاه ذره‌ای نفس شما تحریک نشود. این نوع دوستی مثل حرکت بر روی یک تار مو بر روی دره‌ای عمیق می‌باشد. * البته یک نکته مهم اینجا وجود دارد. بحث دختر (پسر)عمو یا دختر(پسر)دایی مقداری متفاوت است. شما با اینها از ابتدای عمر زندگی کرده‌اید و دیدن این افراد برای شما بسیار عادی شده و مزه‌ی شهوانی آنها کمرنگ شده است. از طرف دیگر این برخوردها همواره تحت نظارت خانوده‌ها است. بنابراین شما نمی‌توانید دوست داشتن دختر(پسر)عموی خود، بدون اینکه به گناه بیافتید را با دوست داشتن جنس مخالف، خارج از چهارچوب خانواده مقایسه کنید. * بنابراین دوستی با جنس مخالف در حالت دوم نیز از نظر عقلی، عرفی و دینی(سیره‌ی معصومین علیهما السلام) غلط است.
